Μετά από μια περίοδο διαπραγματεύσεων με τον εργοδοτικό φορέα των κλινικών (ΣΕΚ) το Διοικητικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας των εργαζομένων (ΟΣΝΙΕ) αποφάσισε να προσφύγει στον ΟΜΕΔ δηλαδή στη διαδικασία της μεσολάβησης.
Τί είναι ο ΟΜΕΔ και πως λειτουργεί.
Ο ΟΜΕΔ (Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας) είναι ανεξάρτητος φορέας που προσφέρει υπηρεσίες μεσολάβησης, για διάφορα εργασιακά θέματα μεταξύ των οποίων η υπογραφή Κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.
Ο μεσολαβητής είναι ειδικός νομικός που έχει οριστεί και αφού εξετάσει τα δεδομένα και τις προτάσεις των φορέων (εργαζομένων και εργοδοτών) μπορεί να κάνει δική του συμβιβαστική πρόταση για Σύμβαση Εργασίας η οποία όμως δεν είναι δεσμευτική δεν υποχρεώνει τα δύο μέρη να την δεχτούν.
Τί έχει γίνει ως τώρα.
Θυμίζουμε ότι, με πρωτοβουλία της πλευράς των εργαζομένων, έχουν πραγματοποιηθεί απευθείας διαπραγματεύσεις με τους εκπρόσωπους του Εργοδοτικού φορέα. Οι διαπραγματεύσεις έγιναν με βάση την πρόταση που έχει συμφωνηθεί από τα περισσότερα Πρωτοβάθμια Σωματεία του Κλάδου μας.
Οι εκπρόσωποι των Εργοδοτών στις διαπραγματεύσεις που έγιναν αντιπρότειναν μια κατ’ όνομα Σύμβαση Εργασίας με την οποία όλοι οι εργαζόμενοι ανεξαρτήτου ειδικότητας, προϋπηρεσίας, γνώσεων κλπ. θα αμείβονται με τον κατώτατο μισθό (σήμερα 830€ μικτά) προσαυξημένο κατά 0,5% χωρίς κανένα επίδομα ενώ ο μισθός θα συμπληρώνεται από οικειοθελείς παροχές βάση ατομικής συμφωνίας.
Η παραπάνω πρόταση όπως είναι φυσικό απορρίφθηκε από την Ομοσπονδία και τα Σωματεία των εργαζομένων και η αντίθεση εκφράστηκε με Απεργιακή κινητοποίηση των Ιδιωτικών Κλινικών στις 28 Μαρτίου. Με αυτές τις εξελίξεις οδηγηθήκαμε στην διαδικασία της μεσολάβησης.
Η διαδικασία της μεσολάβησης.
Η μεσολάβηση ξεκίνησε πριν από μερικές ημέρες με συνάντηση των δύο πλευρών (Ομοσπονδίας εργαζομένων & Εργοδοτικού φορέα) με τον Μεσολαβητή. Θα γίνει σύντομα ακόμα μία συνάντηση με σκοπό να διαμορφωθεί πρόταση από τον Μεσολαβητή για Κλαδική Σύμβαση.
Οι αντιφάσεις των Εργοδοτών.
Με επιχειρήματα που αντιφάσκουν εμφανίστηκαν οι εκπρόσωποι των Εργοδοτών στη διαδικασία μεσολάβησης.
Από τη μία μεριά ισχυρίστηκαν ότι οι εργαζόμενοι – μέσω των ατομικών συμφωνιών – αμείβονται ικανοποιητικά οπότε δεν χρειάζεται να κατοχυρωθούν με Κλαδική Σύμβαση οι μισθοί.
Ταυτόχρονα όμως ισχυρίζονται ότι αν υπογραφεί Κλαδική Σύμβαση θα υπάρχει μεγάλο μισθολογικό κόστος που δεν μπορούν να αντέξουν οι εταιρείες.
Δηλαδή είπαν ταυτόχρονα ότι ΚΑΙ αμείβουν ικανοποιητικά τους εργαζόμενους ΚΑΙ ότι δεν μπορούν να υπογράψουν Κλαδική Σύμβαση λόγω του μεγάλου μισθολογικού κόστους.
Η ανάγκη για σύναψη Κλαδικής Σύμβασης Εργασίας – μια αλήθεια που δεν κρύβεται.
Σήμερα υπάρχει μια αναμφισβήτητη αλήθεια. Στον Κλάδο μας – όπως και σε όλη την οικονομία- η αγοραστική δύναμη των μισθωτών έχει υποστεί μεγάλες απώλειες από την μακροχρόνια καθήλωση των μισθών λόγω της επιβολής των μνημονίων σε συνδυασμό με την έκρηξη της ακρίβειας.
Ακόμα χειρότερο είναι ότι ο μισθός εξαρτάται όλο και περισσότερο από διαπροσωπικές σχέσεις γίνεται αντικείμενο ατομικής διαπραγμάτευσης κάθε εργαζόμενου μεμονωμένα, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα να κυριαρχούν η ανισότητα, η αδικία και οι σχέσεις εξάρτησης στους χώρους εργασίας.
Όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνουν ένα πράγμα. Την άμεση ανάγκη σύναψης Κλαδικής Σύμβασης Εργασίας με αυξήσεις στους μισθούς, με επιδόματα και κατοχύρωση των θεσμικών δικαιωμάτων.
